Tip van Gertrude

"Hij wilde een bezoek brengen aan de maan, hij wilde te voet de oceaan oversteken, hij wilde zich eens in nevelen hullen en hij stond op het punt om een reusachtige drijvende bloesemtaart te maken…’Maar eerst’, zei hij, ga ik nog iets bedenken wat ik nog nooit bedacht heb. Ik ben heel benieuwd wat dát zal zijn."

Bij mijn afstuderen in 1997 kreeg ik deze bundel van een goede vriendin, met daarin bijgaand citaat. Het is echt zo’n boek dat je met regelmaat nog eens oppakt, om er in te bladeren of een stukje uit voor te lezen. Aan jezelf, of aan anderen. Of je schrijft eens een briefje aan iemand, dat doen de dieren in de verhalen met grote regelmaat.

De bundel bestaat uit 6 eerdere bundels en een reeks niet eerder gepubliceerde verhalen. Het jaar voor verschijnen ontving Tellegen de Libris Wouterse Pieterse Prijs.Het juryrapport luidde: “Met poëzie, met literatuur in het algemeen trouwens hebben de verhalen niet alleen een tussentaal, maar ook het tussengebied als handelingsplaats gemeen. Ze spelen in een domein tussen werkelijkheid en fantasie, tussen vertelling en sprookje, in een land van ongekende mogelijkheden dat echter met zo veel vanzelfsprekendheid wordt beschreven, dat het ongewone als natuurlijk wordt ervaren.” 

Die laatste twee zinnen, een domein tussen werkelijkheid en fantasie, en ongekende mogelijkheden en het ongewone als natuurlijk, die komen in deze vreemde periode heel bekend voor. Begin maart voelt inmiddels als een ander leven. En wat eind mei zal brengen weet nog niemand. Surrealisme en realisme hebben van plek gewisseld. Maar ik weet één ding wel: de verhalen van de eekhoorn en de mier bieden herkenning en troost.